(Geen) Goed voorbeeld doet goed volgen.

(Geen) Goed voorbeeld doet goed volgen.

Het is 6 uur s ’ochtends. De wekker gaat in het huis van familie de Hoed, vader Johan stapt met half dichtgeknepen ogen zijn bed uit. Brrr… koud. Hij kijkt tussen de rolgordijnen naar buiten maar er valt niets te zien, het is pikkedonker. Weer zo’n donkere januaridag. Hij stapt onder de douche, kleedt zich aan, loopt naar beneden, zet het koffiezetapparaat aan en hoort in de rest van het huis langzaam zijn gezin wakker worden. In iedere slaapkamer in het huis begint een gezinslid bijna identiek als vader Johan de dag. Moe, met tegenzin en zuchtend. Gelukkig is het vrijdag, morgen geen werk en school.

Rennen – Vliegen - Kerk

Terwijl Johan zich klaar maakt om op zijn fiets naar zijn werk te stappen, schuiven één voor één zijn kinderen aan de eettafel aan. Zijn vrouw kan ieder moment thuiskomen, die had vannacht de nachtdienst. Met een beetje geluk kunnen ze elkaar nog net even begroeten voordat hij de deur uit stapt.

Met zijn jas in zijn hand werpt hij nog even blik op de gezinskalender. Oh ja, vanavond vergadering over de voorbereidingen voor de jeugddienst. Hij zucht. Begrijp hem niet verkeerd, hij doet het met liefde. Maar deze week had hij op maandag een ouderavond van school, stond hij op dinsdagavond met zijn kring ingeroosterd om de kerk schoon te maken, ging hij woensdag- en donderdagavond direct uit zijn werk naar bed omdat hij zich niet goed voelde. Zaterdag zal hij zoon Renze en zijn teamgenoten naar de voetbalwedstrijd rijden en op zondagochtend wordt hij vroeg in de kerk verwacht om mee te helpen met de opbouw van de zaal. Wat een week!

God op de laatste plaats

Hij werpt een blik op de klok, doet zijn jas aan, zegt zijn kinderen gedag en stapt de deur uit. Zijn vrouw draait net met de auto de oprit op. “Zie ik je vanavond schat?”, vraagt hij. “Jazeker”, zegt ze met een glimlach en slaperige ogen.  “Wat bof ik toch met mijn vrouw”, denkt hij terwijl hij de straat uit fietst. “Ik zou willen dat ik haar wat vaker écht zou spreken. Maar waar haal ik de tijd vandaan? Om gewoon even thuis te zijn, echt thuis te zijn: niks te moeten. Tijd voor het gezin, tijd voor mezelf, tijd voor God. Want die laatste…”.

Hij zou het zo graag anders willen, maar als hij eerlijk is moet hij wel erkennen dat God niet meer de eerste, maar de laatste plaats in zijn leven heeft gekregen.  

Wanneer heeft hij met Hem voor het laatst een goed gesprek gehad, hij kan het zich niet herinneren. Het raakt hem. Vroeger, vroeger was God zijn go-to persoon op alle momenten. Was hij blij, dan vertelde hij het aan God. Was Hij gestrest, God was de eerste die het wist. Op de fiets, onder de douche of ‘s avonds op de bank, hij nam de tijd en zocht de stilte op om God te spreken.

Zijn kinderen volgden zijn voorbeeld

Het mooiste van alles was dat hij zag hoe zijn kinderen Jantina en Renze zijn voorbeeld volgden. Zij zagen hoe hun vader in alles op God vertrouwde, dat ze op ieder moment mochten en konden bidden. Hij weet nog dat hij bij het naar bed gaan met zijn kinderen bad. Ze baden dan altijd vol overgave en geloof voor alles wat in hun opkwam. Niets was te groot of te klein. Ze baden voor hun zieke klasgenootjes, voor de gebroken poot van de hond van de buren, of oma maar gauw weer op bezoek mocht komen of omdat ze blij waren dat ze buiten konden spelen.

Toen één van de kinderwerkers zijn vrouw en hem ooit had ‘aangesproken’ op het geloof van hun kinderen, had zij gezegd: ‘Goed voorbeeld doet goed volgen!’. Hij had er een beetje om moeten lachen, maar nu werd de werkelijkheid duidelijk… Zijn kinderen volgden weer zijn voorbeeld.

Nu lijkt het vuurtje gedoofd

Zijn geloof was inspirerend en prikkelend geweest voor zijn kinderen. Zij hadden gezien hoe papa vertrouwde op God en wisten bijna niet beter dat God er altijd voor ze was. En nu het vuurtje bij hem gedoofd was, zag hij dit terug bij zijn kinderen.

Hij bad niet meer voor ze en niet meer met ze, zijn Bijbel was al lang niet open geweest. Zijn kinderen wisten waarschijnlijk niet eens waar hun Bijbel lag. Maar het ergste van dat alles was nog dat hij zag dat zijn kinderen niets meer met God te maken leken willen hebben. Ja, misschien af en toe als ze boos waren en vloekten, dan riepen ze wel God aan, maar niet op de juiste manier. Niet als Grote vriend, Trouwe Vader, Redder, Helper, Genezer of ‘gewoon’ Hemelse Vader. God leek niet meer relevant voor hen te zijn en eerlijk is eerlijk, daarin was hij zijn kinderen tot voorbeeld geweest.

 

Je kinderen zijn je spiegel, wat leef jij hun voor?

Je kinderen zijn je spiegel, maar jij bent hun voorbeeld in alles. Hoe jong of oud ze ook zijn. Ook in geloof. Juist in geloof.

Welke plek heeft God in jouw leven? Is hij je go-to Persoon, jouw Vriend, Redder, Voorbeeld, Grote Voorbeeld en Trouwe Vader of heeft Hij de afgelopen tijd ook op het laatste plekje van jouw prioriteitenlijstje gestaan?

Raakt het jou dat je kinderen niets meer met God te maken willen hebben? Dat ze zich misschien wel schamen voor Hem? Vraag jezelf dan eens af, in alle eerlijkheid en zonder oordeel, wat voor voorbeeld geef jij hen? Word jij nog blij van Hem, spreek je vol liefde en enthousiasme over Hem, geeft Hij je leven kleur, waarde en kracht? Zoek je Hem in moeite en in blijdschap en is je geloof in Hem aanstekelijk? Als je antwoord Nee is, wees dan niet boos of teleurgesteld. Sluit je ogen, vouw je handen en praat met Hem. Hij wacht op je, Hij wil je leiden, Hij wil er voor je zijn. Laat je vullen met Zijn Liefde en Zijn Geest en laat je verassen door wat Hij door jou naar je kinderen wil laten zien.