kinderboekenweek

Als kind heb ik een hele fijne jeugd gehad. Er was genoeg geld, ik maakte snel vriendjes en leerde goed op school. Ook had ik super goede ouders die mij meenamen in de realiteit van de wereld. Omdat de wereld soms hard kan zijn leerden ze mij al snel om te incasseren. Sterk moest ik zijn en vooral niet bang, voor niemand niet! Zo leerde ik om met mes en vork te eten toen ik ongeveer 4 jaar oud was. Als ik dit goed deed kreeg ik een bemoedigende knik van mijn ouders maar zodra ik zat te stuntelen volgde onder de tafel een krachtige trap tegen mijn schenen van één van mijn ouders. Ik had slechts twee weken nodig om op de juiste manier te eten.

In het weekend voetbalde ik graag. Omdat ik wat groter was, had de trainer mij als laatste man gepositioneerd. Mijn taak was om de snelle spitsen van de tegenpartij te stoppen desnoods met een harde tackle. Vanwege mijn lengte en mijn snelheid lukte dit aardig. Mijn vader was dan ook trots op mij als ik aan het voetballen was. Toch gebeurde het wel eens dat de nummer 9 van de tegenpartij langs mij wist te lopen met een snelle actie. Of dit nu eindigde in een doelpunt of niet, mijn vader wilde mij klaar maken voor de echte wereld dus zodra ik thuis was werd ik hardhandig getackeld en riep hij tegen mij: “dit is wat je met die kleine spitsen doet, GEEN GENADE”!

Dankzij mijn ouders liefdevolle en harde opvoeding ben ik nu klaar voor de wereld. Ik weet nu hoe ik met pijn om moet gaan!

Dit fictieve verhaal zou natuurlijk absurd zijn! Toch roepen de voorstanders van de Kinderboekenweek met als motto “gruwelijk eng”, dat het goed is om kinderen alvast te laten wennen aan angst. Net zoals de persoon in het verhaal hierboven alvast moest wennen aan pijn. Alsof een kind dan leert hoe hij met pijn of angst om moet gaan.

Sterker nog, het zal alleen maar angstiger worden. Net zoals het bij een drank- of drugsverslaving lijkt het alsof je niet meer zonder kan. De korte kik is verslavend. En toch weet je dat het je van binnen kapot maakt. Horror verteert je, want je zult merken dat kinderen steeds slechter kunnen slapen.

In de ontwikkeling van een mens gaat het verdedigingsmechanisme van nature wel werken. Zo zit de mens nu eenmaal in elkaar. Denk maar eens aan je eigen jeugd. Zonder dat je hebt moeten wennen aan horror, toch zaten er monsters onder je bed.

Het is aan ons als christenen om onze kinderen te leren dat angst niet van God is, maar dat we er wel mee hebben te dealen. Dit doe je niet door nog meer angst erin te stoppen maar door te kijken naar de persoon die sterker is dan jou angst. Jezus Christus! 1 Johannes 4 vers 4b zegt: “Hij die in mij is, is machtiger dan hij die in de wereld is”!

Ook zegt 1 Johannes 4 vers 18: “De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit”!

Laat kinderen niet wennen aan angst maar leer ze het verslaan in de naam van Jezus!!!